بررسی رضایتمندی سکونتی با استفاده از سنجش کیفیت زندگی در محلات فرسوده نمونه موردی محله هاشمی در منطقه 10 تهران

رشد سریع شهرها در چند دهه اخیر، شکل گیری بافت های نامناسب و خودرو را به همراه داشته است. بعلاوه بافت های قدیمی در شهر ها رو به فرسوده شدن رفته اند و این مکان ها از لحاظ کیفیت زندگی دچار افول شدید شده اند. لذا برنامه ریزی برای ارتقاء کیفیت زندگی در این بافت ها اجتناب ناپذیر است. کیفیت زندگی مفهومی چند بعدی است که تاثیرات به سزایی بر زندگی ساکنان یک محدوده سکونتی دارد و مهمترین این تاثیرات، رضایتمندی از سکونت در این بافت ها است. بنابراین همان طور که مشخص است، در برنامه ریزی برای این بافت ها شناسایی معیارهای موثر بر رضایتمندی ساکنان آن ها و نحوه تاثیر گذاری این معیارها بر یکدیگر از اولویت برخوردار است، که هدف این پژوهش مشخص نمودن همین امر است. روش تحقیق در این پایان نامه با توجه به مساله مورد پژوهش، روش تحقیق علّی و همبستگی می باشد. تکنیک مورد استفاده در این پژوهش روش تحلیل رگرسیون چند مرتبه ای (hmr)خواهد بود معیارها بر اساس هدف مطالعه مرتبط با کیفیت زندگی در محیط های سکونتی با مرور مدل ها و معیارهای دیگر مطالعات انتخاب خواهد شد. نحوه سازمان دهی معیارها در این مطالعه به صورت بالا به پایین می باشد و برای هر معیار کلان تر، معیارهای فرعی آورده شده اند و این معیار ها، ملاک پرسش از مردم می باشند. در مرحله تحلیل معیارها، معیارهای آخرین رده نسبت به هم رگرسیون گرفته می شوند و همبستگی بین معیارها گرفته شده تا میزان تاثیرگذاری آنها بر هم مشخص گردید بر اساس نتایج حاصل از تجزیه و تحلیل داده ها، میزان کیفیت زندگی ذهنی (رضایتمندی) برابر 77/2 شده است. رضایتمندی از محله و مسکن به ترتیب برابر 27/2 و 27/3 می باشد که ضریب بتای نشان دهنده اهمیت رضایتمندی مسکن برابر 679/0 و ضریب بتای نشان دهنده اهمیت رضایتمندی محله برابر 312 /0 می باشد. براساس نتایج حاصل در مورد کیفیت زندگی عینی، در محدوده کیفیت زندگی عینی برابر 82/2 شده است. کیفیت زندگی(عینی- ذهنی) در محدوده مورد مطالعه برابر 80/2 شده است.